ในป่าใหญ่ฝูงสัตว์มากมาย
มีลิงดุร้ายฝูงใหญ่กว่าช้าง
ออกหากินถิ่นนี้มานาน
จนปลดปลงสังขารไปเกิดใหม่เวียนวน
จนป่าปี้ป่นเพราะคนทรามใจชั่ว
หักล้างถางทั่วเตียนโล่งวอดวาย
เอาปืนไล่ยิงโดนลิงล้มตาย
ที่เหลือก็หลบหนีหายเข้าป่าลึกไพรพง
นี่คือกฎเกณฑ์
นี่คือกฎเกณฑ์ ที่คนตั้งเอง
เจ้าจ่าฝูงลิงหนังเหี่ยวฟันผุ
ก่อนนั้นเคยดุก็ลดลงตามวัย
เคยเยื้องยักย้ายอกผายไหล่ตรง
บัดนี้หลังโก่งหนังเหี่ยวลงไป
จึงมีลิงหนุ่มหวังมุ่งทำลาย
จะโค่นล้มให้วายแล้วเป็นจ่าฝูงแทน
มันออกประกาศว่าข้าคือลิงแข็งแรง
จะขึ้นครองฝูงแทนเจ้าลิงแก่แย่ยัก
นี่คือกฎเกณฑ์
นี่คือกฎเกณฑ์ ที่ลิงตั้งเอง
เจ้าลิงแก่ถูกลิงหนุ่มทายท้า
มันโมโหโกรธาแล้วพุ่งปราดทันใด
จึงโดนลิงหนุ่มจับทุ่มลงไป
กระแทกขี้หักในสิ้นใจตายพลัน
หันมองสังคมทั้งคนกับลิงเปรียบกัน
ทั้งแก่งแย่งแข่งขันต่างมุ่งมั่นเป็นใหญ่
จะเปรียบจะเทียบจะคิดเห็นยังไง
นั่นก็แล้วแต่ใจ ก็หัวใครหัวมัน
เจ้าลิงแก่ถูกลิงหนุ่มทายท้า
มันโมโหโกรธาแล้วพุ่งปราดทันใด
จึงโดนลิงหนุ่มจับทุ่มลงไป
กระแทกขี้หักในสิ้นใจตายพลัน
หันมองสังคมทั้งคนกับลิงเปรียบกัน
ทั้งแก่งแย่งแข่งขันต่างมุ่งมั่นเป็นใหญ่
จะเปรียบจะเทียบจะคิดเห็นยังไง
นั่นก็แล้วแต่ใจ ก็หัวใครหัวมัน
จะเปรียบจะเทียบจะคิดเห็นยังไง
นั่นก็แล้วแต่ใจ ก็หัวใครหัวมัน
จะเปรียบจะเทียบจะคิดเห็นยังไง
นั่นก็แล้วแต่ใจ ก็หัวใครหัวมัน